Hogere machten redden Sting...

Hij hoefde alleenmaar z'n jasje ult te doen, hoefde alleen maar 'n danspasje te maken of 'dankjewel' te stamelen; de Arnhemse Rijnhal lag in katzwijm.Voor hem, de allergrootste Sting.

Voorwaar, er waren zaterdagavond hogere machten in het spel.

Het was géén concert, maar 'n eenmalige Gebeurtenis waarbij de effecten veruit de overhand hadden. 'Magisch' noemen ze dat.

En als je daar niet gevoelig voor was, als je bet vertikte om ter meerdere eer en glorie van hem een half uur lang een brandende aansteker omhoog te houden, dan resteerde slechts een kater.

Pop-evenementen als het Sting-circus zijn voor een nuchter mens een kwelling. Door hun grootschaligheid, de omvang van de ster en het unieke stempel dat erop gedrukt wordt, zijn ze groter dan bet leven zelf.

Springsteen en aanverwanten hebben eenzelfde bedenkelijke uitwerking. Dat soort popmuzikanten wordt allang niet meer beoordeeld naar muzikale maatstaven. Dat soort heeft bij voorbaat alles gewonnen.

Wat dat dan ook zijn mag.

In de Arnhemse Rijnhal kwam daar evenwel nog een schepje bovenop omdat het, in verhouding, een intieme aangelegenheid was, weggelegd voor een handjevol (zo'n 7000) uitgesproken liefhebbers. De overgrote meerderheid zal het voor altijd en eeuwig van horen-zeggen moeten hebben.

En zo kon het gebeuren dat Sting zaterdagavond dus twee uur lang een goddelijke uitstraling mocht hebben en die status ook nadrukkelijk onderstreepte. Zijn aanwezigheid was voor velen ook al meer dan goed voor ze was.

Zo'n situatie staat echter in schril contrast tot het soort popster dat Sting vertegenwoordigt. Hij is niet het type 'volksmenner' en legt per definitie wel de nadruk op het muzikale aspect van zijn fenomeen. Zijn elpee 'The Dream Of The Blue Turtles' is daar het overtuigende bewijs van. Kwaliteitsmuziek met de allerbeste muzikanten. Die laatste kwamen gisteravond door genoemde omstandigheden matig uit de verf.

De ster Sting en de muzikant Sting lagen in de Rijnhal verschrikkelijk met elkaar overhoop en het waren de muziekliefhebbers in het publiek die daarvan traditiegetrouw de dupe werden. Immers, het effectbejag won, of dat nou het overdadige licht was of de ietwat hinderlijke presentatie (drie kwartier danspasjes) van de held zelf.

De geluidskwaliteit had enorm te lijden van de sportaccommodatie die de Rijnhal is. Het resultaat was beter dan verwacht, maar nog altijd ver beneden het peil dat voor deze muziek (en de toegangsprijs) geëist mag worden.

Het gebrek aan repertoire (eigenlijk alleen de recente elpee) noodzaakte Sting ook nog tot bokkesprongen: nieuwe nummers werden uitgerekt tot tien, soms vijftien minuten en het Police-werk werd er natuurlijk ook met de haren bijgesleept.

De allergrootste kwam evenwel aan het slotoen uiteraard iedereen zat te wachten op de grote hit 'Russians'. Het nummer werd nieu live gespeeld. De ster yond een bandopname meer dan genoeg Misplaatste arrogantie? Muzikale onmacht? In elk volksverlakkerij.

Voor die muziekliefhebber die zó veel waardering heeft opgebracht voor de Sting-elpee was het een irritante en genante happening. Voor de rest, veruin in de meerderheid, was het die absoluut unieke gebeurtenis die niemand ze nog afneemt.

Voor mij is de kater, voor her de bevrediging.

(c) Gelderlander by Michiel Willems